ต้นทุนชีวิตของคนเราไม่เท่ากัน
แต่สิ่งหนึ่งที่มีเหมือนกันได้ คือหัวใจที่มีแต่ให้ของคน ‘จิตอาสา’ รายการเมล็ดพันธุ์ความดี
ได้มีโอกาสพูดคุยกับคนตัวเล็กในสังคม ที่ไม่ได้มีต้นทุนชีวิตมากมาย
แต่หัวใจยิ่งใหญ่กว่าท้องฟ้ามหาสมุทร คุณพลอย “ปวีณา วันภูงา” เจ้าของเพจ “รวมพลคนอาสาแต่งหน้าศพ” และ “จิตอาสาวัยรุ่นทัวร์แจกทาน”
จุดเริ่มต้นบนถนนสายจิตอาสา คุณพลอย เล่าว่า ตนเคยทำโรงทานมาก่อน
และเห็นคนแก่แถวบ้านนั่งวีลแชร์ จึงนำไปลงเฟซบุ๊ก ปรากฏว่ามีผู้ใจบุญบริจาควีลแชร์ให้
ทำให้เกิดความคิดในเรื่องนี้ จึงสร้างเพจขึ้นมา เริ่มต้นจิตอาสาด้วยการไปสร้างบ้านให้คนยากจน จากนั้นก็มีคนร้องเรียนเข้ามาเยอะ
ส่วนการเป็นจิตอาสาแต่งหน้าศพ เกิดจากความฝัน ที่ฝันต่อเนื่องตลอดหนึ่งเดือน
จนไม่อยากนอนหลับ เพราะหลับเมื่อไรจะฝันถึงแต่ห้องดับจิต ที่มีศพเป็นร้อย ๆ
พอจะวิ่งหนีไป ศพกลับลุกขึ้นนั่ง แล้วมีคนแก่คนหนึ่ง นั่งก้มหน้าอยู่กับศพ ตะโกนบอก ‘ไม่ต้องไป ให้มาช่วยกันให้หมด’ (หมายถึงแต่งหน้าศพ) พอตื่นขึ้นมา จึงหาข้อมูลเรื่องการแต่งหน้าศพ
โดยเคสแรกที่ทำ เริ่มจากศพแม่เพื่อน แต่งหน้าทั้งที่กลัว สั่นไปหมด แต่ทำไปสักพัก
จึงคิดได้ว่า สุดท้ายตัวเราเองก็ต้องเป็นศพ ความกลัวจึงเบาบางลง
ทั้งฝันร้ายก็หายไป
ก่อนแต่งต้องมีการขอขมาศพให้อโหสิกรรม และแต่งออกมาให้ดูดีมากที่สุด
ญาติ ๆ ต่างก็ประทับใจ ในส่วนของเครื่องสำอาง ตนรับบริจาคจากแฟนเพจ ตอนนี้มีทีมทั่วประเทศ
กว่าสามร้อยคน
คุณพลอยเล่าต่อว่า ตนเดินทางไปแต่งหน้าศพฟรี
ไม่เรียกร้องเงิน นั่งรถไปเอง แต่มีบ้าง ที่มีผู้ใจบุญช่วยค่ารถ การทำงานจิตอาสา ทำให้ไม่ยึดติดอะไรหลายอย่าง คิดเสมอว่าความสวยจะไม่มีค่า ถ้าไม่ใช้ชีวิตให้เกิดประโยชน์ จิตอาสาไม่จำเป็นต้องแต่งแค่หน้าศพ ทุกคนสามารถช่วยเหลือกันในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ แค่รวยน้ำใจก็พอ นอกจากนี้ยังช่วยเหลือคนยากจน คนป่วย ศพยากไร้ น้อง ๆ ที่พิการ สร้างบ้านให้คนไม่มีที่อยู่ ช่วยเหลือหมาแมว ช่วยเหลือเท่าที่ไหว ในเรื่องงบประมาณจะไม่ให้โอนเข้าบัญชีตนเอง ให้โอนเข้าบัญชีหน่วยงานนั้น
ๆ ป้องกันปัญหาที่จะตามมา
ส่วนเพจ “จิตอาสาวัยรุ่นทัวร์แจกทาน” ตอนนี้มีทีมงานร้อยกว่าคน จะมีการพูดคุยแลกเปลี่ยน แชร์ความคิดกัน ไม่จำกัดเรื่องอายุ อายุเท่าไหร่ก็มาเป็นจิตอาสาได้
แค่มีหัวใจเป็นวัยรุ่น มีไฟที่จะช่วยเหลือคน
งานจิตอาสาดูเหมือนจะลงตัว แต่อีกด้านของชีวิต
คุณพลอยยอมรับว่า ก็มีอุปสรรคเหมือนกัน โดยเฉพาะด้านความรัก ไม่มีใครรับได้เพราะไม่มีเวลาให้
ทำให้เกิดปัญหา ดังนั้นจึงจำเป็นต้องสร้างรากฐานให้ตัวเอง ด้วยการทำค้าขาย
เพื่อจะได้ช่วยคนอื่นได้เต็มที่ เพราะตนเคยลำบากมาก่อน ครอบครัวไม่ได้มีฐานะ จึงอยากต่อลมหายใจให้คนที่ลำบากกว่า บางคนลำบากมาก ข้าวสักเม็ดก็ไม่มี น้ำก็ไม่มี ไฟฟ้าก็ไม่มี มีแค่เทียนไขก็อยู่ได้ ซึ่งปัญหาเหล่านี้ ยังมีในสังคมอีกเยอะ อยากให้ทุกคนมาช่วยกัน ปะรอยรั่วของสังคมไทย จุดเล็ก ๆ ที่หน่วยงานเข้าไม่ถึง
“บางครั้งท้อ พลอยไม่มีเงินกินข้าว
เคยไปขอข้าวก้นบาตรกินเหมือนกัน ก็เอาชีวิตตนเองไปสอนคนอื่น ให้สู้ บอกว่าชีวิตเรายังมีค่า มากกว่าที่เราคิด ทุกคนได้ฟังก็แฮบปี้”
ไม่มีถนนเส้นไหน โรยด้วยกลีบกุกลาบ ถนนสายจิตอาสาก็เช่นกัน
เมื่อมีสีขาวย่อมมีสีดำ คุณพลอยเล่าอีกมุมของสังคมว่า
อุปสรรคที่น่ากลัวคือการหลอกกัน แม้จะเป็นการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน แต่การโดนหลอกจากคนไม่ดี
ทำให้ต้องระมัดระวังมากขึ้น อาทิ ประสบการณ์ของเพื่อน ที่มีการจัดฉากด้วยการแจ้งเรื่องเข้ามาขอความช่วยเหลือ
พอไปช่วยเหลือกลับแจ้งความจับเรา บางคนเอาเงินบริจาคไป คนพิการไม่ได้ใช้
ญาติเอาไปใช้หมด เหตุนี้จึงทำให้ไม่ค่อยรับเงิน รับแต่สิ่งของ
กว่าจะมีวันนี้ได้ คุณพลอยเล่าถึงคุณพ่อว่า
ตอนแรกท่านแอนตี้มาก เพราะเป็นผู้หญิง ยิ่งทำกู้ภัยยิ่งไม่เห็นด้วย แต่ตนดื้อที่จะทำ
เพราะคิดว่าการทำดีไม่ผิดอะไร กระทั่งท่านเห็นสังคมชื่นชม จึงยอมใจอ่อน ขณะที่คุณแม่สนับสนุนเต็มที่
ด้วยท่านอยากให้ช่วยต่อลมหายใจให้ทุกคนที่ลำบาก
“การทำจิตอาสา คือการให้จากใจ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน แต่มันเป็นความสุขหลังจากทำ
เห็นเขามีความสุข ได้รอยยิ้มกลับมา อยากให้ทุกคนหันมาทำตรงนี้ สังคมปลอดภัยน่าอยู่
หันไปทางไหนก็มีแต่จิตอาสา มีแต่คนมีน้ำใจ ถ้าเราออกมาช่วยกัน ต่างคนต่างมีน้ำใจ
รู้จักให้ แบ่งปันกัน สังคมน่าอยู่ ไม่เห็นแก่ตัว เป็นสังคมอบอุ่นปลอดภัย” คุณพลอยกล่าวทิ้งท้าย
